Σε μία άλλη γειτονιά!
Πέμπτη 1 Οκτωβρίου 2015
Τρίτη 1 Ιανουαρίου 2013
Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2011
Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2011
Πόλεις και Πολιτικές: Μίμης Ανδρουλάκης :«Παλιές και νέες προκλήσεις για...
Πόλεις και Πολιτικές: Μίμης Ανδρουλάκης :«Παλιές και νέες προκλήσεις για...: Πλησιάζοντας προς τις Αυτοδιοικητικές εκλογές θα δημοσιεύουμε κείμενα που αφουγκράζονται τα φανερά αλλά και τα υπόγεια αιτήματα των πόλεων κ...
Πέμπτη 21 Ιουλίου 2011
Τρίτη 19 Ιουλίου 2011
Ο Βόλος είναι Πόλη - Μαρίνα.
Από δεκαετίες το θέμα του Λιμανιού του Βόλου, αποτελεί κύριο αντικείμενο έρευνας και μελέτης, από κάθε Δημοτική Διοίκηση αλλά και τον ΟΛΒ, προκειμένου να αξιοποιηθεί σε όφελος της Πόλης.
Μέρος αυτής της αδιάλειπτης διαδικασίας υπήρξε και το γραφείο μας τη δεκαετία του ’90, μελετώντας συνολικά τότε το Θαλάσσιο Μέτωπο του Βόλου (17km) και με διεπιστημονική ομάδα το Master Plan του Λιμένα. Από τις μελέτες εκείνης της εποχής - που είχαν παρουσιαστεί εκτενώς στα Δημοτικά συμβούλια και σε Λαϊκές Συνελεύσεις - κάποια έργα μισά και ημιτελή υλοποιήθηκαν μακριά από τους αρχικούς μας στόχους (Aλυκές), κάποια προχώρησαν και ακυρώθηκαν, κάποια τροποποιήθηκαν (Τελωνείο), κάποια δεν ξεκίνησαν ποτέ (ΝΟΒΑ) και κάποια ολοκληρώθηκαν όπως το κτίριο κεντρικού προβλήτα. Ως προς τις χρήσεις επίσης πολύ λίγα πράγματα εφαρμόστηκαν.
Το θέμα χωροθέτησης της νέας ¨μαρίνας¨ ως εγκατάστασης ενός οργανωμένου συνόλου διαθέσιμων υποδομών, λειτουργιών και υπηρεσιών Yachting, που είναι και το θέμα της επικαιρότητας, αλλά και βασική ανάγκη της πόλης, εύκολα κατανοείται εάν δει κανείς σε πoιες περιοχές καλύτερα εξυπηρετούνται οι βασικές ανάγκες και την δυναμική της εξέλιξης αυτών των αποφάσεων.
Ο Βόλος είναι πόλη - μαρίνα, που δεν έχει ακόμη τολμήσει να αξιοποιήσει τη θάλασσά της, τις λιμενικές της υποδομές, να οργανώσει το χώρο της και να ανοιχτεί σε νέες αγορές και θαλάσσιους επισκέπτες. Από άποψη αξίας και απόδοσης, - που μετριέται στις υποδομές της στεριάς, και της θαλάσσιας ζώνης -, είναι αξεπέραστη.
Σε ολόκληρο το θαλάσσιο μέτωπο. από τον Άναυρο μέχρι τον Σωρό, υπάρχουν περιοχές που μπορούν να αποτελέσουν κύτταρα μικρών λιμενικών εγκαταστάσεων και όλες μαζί να δώσουν τα επιθυμητά μεγέθη και ανάπτυξη. Αρκεί αυτά τα κύτταρα να είναι ολοκληρωμένοι σχεδιασμοί με υποδομές που να εξυπηρετούν την Αγορά του Yachting αλλά και τη πόλη. Στο θαλάσσιο μέτωπό μας υπάρχουν οχτώ τέτοια σημεία. Κάποια από αυτά στο μέλλον θα αποτελέσουν μεγαλύτερες ενότητες.
Αυτό όμως που αμέσως πρέπει να υπάρξει είναι η δυνατότητά μας να λειτουργήσουμε σαν μαρίνα μετεπιβίβασης για τους πολίτες της Ευρώπης που αεροπορικά πλέον μας επισκέπτονται σαν προορισμό εκκίνησης θαλασσίου Τουρισμού, χειμερινή φιλοξενία, σχετικές υπηρεσίες συντήρησης κλπ.
Ως πρώτη και μοναδική επιλογή, για την κάλυψη μια τέτοιας ανάγκης - που απαιτεί εκτεταμένες χερσαίες εγκαταστάσεις, είναι η περιοχή του τελωνείου, με την προϋπόθεση αξιοποίησης των πέριξ κτιρίων και τμήμα του χερσαίου χώρου της εμπορικής προβλήτας.
Η μαρίνα από άποψη προδιαγραφών και δυναμικού μόνο σε αυτή τη θέση, μπορεί να ακολουθήσει τις προδιαγραφές της PIANG και μάλιστα με πολύ χαμηλό κόστος. Στη Δυτική λιμενολεκάνη, άνετα χωροθετούνται 500 σκαφη, αφήνοντας τις ανατολικές ζώνες των προβλητών στα κρουαζερόπλια. Αλλά είναι κυρίως οι χερσαίες εγκαταστάσεις που ενδιαφέρουν και που δεν έχουν καμία σχέση με τα μέτρα που συζητούνται. Απαιτούνται πολύ περισσότερα.
Η αξιοποίηση στο κορδόνι θα χρειαστεί επικουρικά, αλλά μόνο για την εξυπηρέτηση τοπικών αναγκών και χωρίς κτιριακές εγκαταστάσεις (Βλέπε πρόταση αρχιτεκτονικού γραφείου Γιαμάκου 96).
Προκειμένου λοιπόν να μπει μια τάξη, χωρίς να δημιουργηθούν νέες αντιθέσεις και συγκρούσεις, όπως αυτές στις οποίες οδηγούν οι νέοι σχεδιασμοί, κατ’ αρχήν πρέπει να απελευθερωθούμε από έννοιες που ούτε νόημα έχουν, ούτε εξυπηρετούν. Αντί να χαρακτηρίζουμε και να κατατάσσουμε έργα, πρέπει να προσδιοριστούν οι ελλείψεις και οι δυνατότητες του κάθε χώρου. Και σεβόμενοι τα θέλω της πόλης όπως η παραλία, η θέα, οι μνήμες, η ποδηλατάδα, η βόλτα στο κορδόνι, να λύσουμε το θέμα των υποδομών με ό,τι έχουμε διαθέσιμο. Και έχουμε πολλά, αλλά και νέες τεχνολογίες που ευνοούν πολλαπλάσιες λύσεις οργάνωσης και σχεδιασμού. Αυτό που χρειάζεται στην πραγματικότητα είναι να φυτευτεί ο σπόρος (Α και Β φάση) με τις βασικές υποδομές που έπρεπε από χθες να υπάρχουν και η ανάπτυξη, που είναι να συμβεί, από μόνη της θα υπάρξει, όταν πρέπει (Γ1 ή Γ2). Είτε ο κεντρικός προβλήτας θα εξελιχτεί σε σταθμό Κρουαζιερόπλοιων (Γ2) είτε ολόκληρος ο ανατολικός τομέας, από το κορδόνι μέχρι το τελωνείο, σε μια μαρίνα 1000 σκαφών – από τις μεγαλύτερες στην Ελλάδα –, με εκτόπιση των κρουαζιερόπλοιων στα δυτικά και της ακτοπλοΐας στη κεφαλή των προβλητών.
Αρκεί ν’ αλλάξει κάποιος κλίμακα οπτικής, για να δει ότι οι λύσεις (βασικές υποδομές) είναι μπροστά στα μάτια μας υλοποιημένες.
Μελλοντικά αυτό που σίγουρα θα χρειαστεί, είναι ένα τολμηρό σχέδιο ανάπτυξης και αξιοποίηση των υποδομών της πόλης - από αυτά που προτείνονται στους Αρχιτεκτονικούς Διαγωνισμούς - μακριά από τις επιταγές του πολιτικού κόστους και της μικροπολιτικής. Σαν αυτά που σε πολλά σημεία του κόσμου συναντούμε από τη Βαρκελώνη, και την Βαλένθια, έως το Τόκιο, κλπ. Είναι πια, συμπεριλαμβανομένων και των αραβικών χωρών, γεμάτη η υφήλιος από παραδείγματα κάθε κλίμακας και για οτιδήποτε, αλλά και με καταγραμμένες τις επιπτώσεις, τις θετικές και τις αρνητικές.
Σωτήρης Γιαμάκος, Αρχιτέκτων
Μέρος αυτής της αδιάλειπτης διαδικασίας υπήρξε και το γραφείο μας τη δεκαετία του ’90, μελετώντας συνολικά τότε το Θαλάσσιο Μέτωπο του Βόλου (17km) και με διεπιστημονική ομάδα το Master Plan του Λιμένα. Από τις μελέτες εκείνης της εποχής - που είχαν παρουσιαστεί εκτενώς στα Δημοτικά συμβούλια και σε Λαϊκές Συνελεύσεις - κάποια έργα μισά και ημιτελή υλοποιήθηκαν μακριά από τους αρχικούς μας στόχους (Aλυκές), κάποια προχώρησαν και ακυρώθηκαν, κάποια τροποποιήθηκαν (Τελωνείο), κάποια δεν ξεκίνησαν ποτέ (ΝΟΒΑ) και κάποια ολοκληρώθηκαν όπως το κτίριο κεντρικού προβλήτα. Ως προς τις χρήσεις επίσης πολύ λίγα πράγματα εφαρμόστηκαν.
Το θέμα χωροθέτησης της νέας ¨μαρίνας¨ ως εγκατάστασης ενός οργανωμένου συνόλου διαθέσιμων υποδομών, λειτουργιών και υπηρεσιών Yachting, που είναι και το θέμα της επικαιρότητας, αλλά και βασική ανάγκη της πόλης, εύκολα κατανοείται εάν δει κανείς σε πoιες περιοχές καλύτερα εξυπηρετούνται οι βασικές ανάγκες και την δυναμική της εξέλιξης αυτών των αποφάσεων.
Ο Βόλος είναι πόλη - μαρίνα, που δεν έχει ακόμη τολμήσει να αξιοποιήσει τη θάλασσά της, τις λιμενικές της υποδομές, να οργανώσει το χώρο της και να ανοιχτεί σε νέες αγορές και θαλάσσιους επισκέπτες. Από άποψη αξίας και απόδοσης, - που μετριέται στις υποδομές της στεριάς, και της θαλάσσιας ζώνης -, είναι αξεπέραστη.
Σε ολόκληρο το θαλάσσιο μέτωπο. από τον Άναυρο μέχρι τον Σωρό, υπάρχουν περιοχές που μπορούν να αποτελέσουν κύτταρα μικρών λιμενικών εγκαταστάσεων και όλες μαζί να δώσουν τα επιθυμητά μεγέθη και ανάπτυξη. Αρκεί αυτά τα κύτταρα να είναι ολοκληρωμένοι σχεδιασμοί με υποδομές που να εξυπηρετούν την Αγορά του Yachting αλλά και τη πόλη. Στο θαλάσσιο μέτωπό μας υπάρχουν οχτώ τέτοια σημεία. Κάποια από αυτά στο μέλλον θα αποτελέσουν μεγαλύτερες ενότητες.
Αυτό όμως που αμέσως πρέπει να υπάρξει είναι η δυνατότητά μας να λειτουργήσουμε σαν μαρίνα μετεπιβίβασης για τους πολίτες της Ευρώπης που αεροπορικά πλέον μας επισκέπτονται σαν προορισμό εκκίνησης θαλασσίου Τουρισμού, χειμερινή φιλοξενία, σχετικές υπηρεσίες συντήρησης κλπ.
Ως πρώτη και μοναδική επιλογή, για την κάλυψη μια τέτοιας ανάγκης - που απαιτεί εκτεταμένες χερσαίες εγκαταστάσεις, είναι η περιοχή του τελωνείου, με την προϋπόθεση αξιοποίησης των πέριξ κτιρίων και τμήμα του χερσαίου χώρου της εμπορικής προβλήτας.
Η μαρίνα από άποψη προδιαγραφών και δυναμικού μόνο σε αυτή τη θέση, μπορεί να ακολουθήσει τις προδιαγραφές της PIANG και μάλιστα με πολύ χαμηλό κόστος. Στη Δυτική λιμενολεκάνη, άνετα χωροθετούνται 500 σκαφη, αφήνοντας τις ανατολικές ζώνες των προβλητών στα κρουαζερόπλια. Αλλά είναι κυρίως οι χερσαίες εγκαταστάσεις που ενδιαφέρουν και που δεν έχουν καμία σχέση με τα μέτρα που συζητούνται. Απαιτούνται πολύ περισσότερα.
Η αξιοποίηση στο κορδόνι θα χρειαστεί επικουρικά, αλλά μόνο για την εξυπηρέτηση τοπικών αναγκών και χωρίς κτιριακές εγκαταστάσεις (Βλέπε πρόταση αρχιτεκτονικού γραφείου Γιαμάκου 96).
Προκειμένου λοιπόν να μπει μια τάξη, χωρίς να δημιουργηθούν νέες αντιθέσεις και συγκρούσεις, όπως αυτές στις οποίες οδηγούν οι νέοι σχεδιασμοί, κατ’ αρχήν πρέπει να απελευθερωθούμε από έννοιες που ούτε νόημα έχουν, ούτε εξυπηρετούν. Αντί να χαρακτηρίζουμε και να κατατάσσουμε έργα, πρέπει να προσδιοριστούν οι ελλείψεις και οι δυνατότητες του κάθε χώρου. Και σεβόμενοι τα θέλω της πόλης όπως η παραλία, η θέα, οι μνήμες, η ποδηλατάδα, η βόλτα στο κορδόνι, να λύσουμε το θέμα των υποδομών με ό,τι έχουμε διαθέσιμο. Και έχουμε πολλά, αλλά και νέες τεχνολογίες που ευνοούν πολλαπλάσιες λύσεις οργάνωσης και σχεδιασμού. Αυτό που χρειάζεται στην πραγματικότητα είναι να φυτευτεί ο σπόρος (Α και Β φάση) με τις βασικές υποδομές που έπρεπε από χθες να υπάρχουν και η ανάπτυξη, που είναι να συμβεί, από μόνη της θα υπάρξει, όταν πρέπει (Γ1 ή Γ2). Είτε ο κεντρικός προβλήτας θα εξελιχτεί σε σταθμό Κρουαζιερόπλοιων (Γ2) είτε ολόκληρος ο ανατολικός τομέας, από το κορδόνι μέχρι το τελωνείο, σε μια μαρίνα 1000 σκαφών – από τις μεγαλύτερες στην Ελλάδα –, με εκτόπιση των κρουαζιερόπλοιων στα δυτικά και της ακτοπλοΐας στη κεφαλή των προβλητών.
Αρκεί ν’ αλλάξει κάποιος κλίμακα οπτικής, για να δει ότι οι λύσεις (βασικές υποδομές) είναι μπροστά στα μάτια μας υλοποιημένες.
Μελλοντικά αυτό που σίγουρα θα χρειαστεί, είναι ένα τολμηρό σχέδιο ανάπτυξης και αξιοποίηση των υποδομών της πόλης - από αυτά που προτείνονται στους Αρχιτεκτονικούς Διαγωνισμούς - μακριά από τις επιταγές του πολιτικού κόστους και της μικροπολιτικής. Σαν αυτά που σε πολλά σημεία του κόσμου συναντούμε από τη Βαρκελώνη, και την Βαλένθια, έως το Τόκιο, κλπ. Είναι πια, συμπεριλαμβανομένων και των αραβικών χωρών, γεμάτη η υφήλιος από παραδείγματα κάθε κλίμακας και για οτιδήποτε, αλλά και με καταγραμμένες τις επιπτώσεις, τις θετικές και τις αρνητικές.
Σωτήρης Γιαμάκος, Αρχιτέκτων
Δευτέρα 31 Ιανουαρίου 2011
Κυριακή 30 Ιανουαρίου 2011
Παγκόσμιοι Αγώνες Special Olympics ΑΘΗΝΑ 2011
Παγκόσμιοι Αγώνες Special Olympics ΑΘΗΝΑ 2011
«Ένεση» για την Οικονομία, οι Παγκόσμιοι Αγώνες Special Olympics 2011
Μεσογειακοί Αγώνες 2013 Βολές Γερουλάνου κατά ΔΕΜΑ
«Η σημερινή απόφαση της ΔΕΜΑ ήταν στην ουσία προειλημμένη και δεν είναι τυχαίο ότι ανακοινώνεται μόλις λίγες μέρες μετά τη νέα πρόταση της ελληνικής κυβέρνησης προς τη διεθνή επιτροπή. Μια πρόταση υπεύθυνη με δεδομένη τη δύσκολη οικονομική κατάσταση της χώρας, η οποία εξορθολόγιζε τις υπέρογκες δαπάνες που προέβλεπε το σχέδιο της Νέας Δημοκρατίας και περιόριζε το συνολικό κόστος των Μεσογειακών Αγώνων από 358.000.000 € σε 126.000.000 €, συμπεριλαμβάνοντας και το κόστος της φιλοξενίας.
Από την πρώτη στιγμή η κυβέρνηση είχε αποσαφηνίσει ότι θα εγγυηθεί την άριστη διεξαγωγή των αγώνων με σημαντικά μειωμένο κόστος και με ταυτόχρονη επένδυση στη δημιουργία υποδομών, στην τουριστική ανάπτυξη και στην προβολή της Θεσσαλίας, διευκρινίζοντας ότι δεν υπήρχε κανένα περιθώριο για «φιέστες»
Πηγή::Το Βήμα,Παρασκευή 28 Ιανουαρίου 2011.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)